15 Haziran 2008 Pazar

yalnızlık

Kimsesizlikle karıştırılmaması gereken bir yalın olma halidir yalnızlık. Hiçkimse kimsesiz değildir olsak olsak yalın oluruz. Bugün böbrek vakfında hasta çocuklarla beraberdim etrafları çok kalabalık ama kendileri çok yalındılar. Gözleri herşeye rağmen gülümsüyor ama hep "sen beni anlayamazsın" diye bakıyordu. Küçümsüyorlardı bizi....küçümsüyorlardı kafamıza taktıklarımızı...terkedilişlere ağlayışımızı.....aldatılmaktan korkmamızı....aldatıldıkça aldatmamızı....sevildikçe hırçınlaşmamızı....kaçırdıkça ıskaladıkça hayatı pişman olmamızı...arabamızı değiştirmek istememizi...yaz geldi yeni gözlük almak istememizi.............................ben bugün çok küçümsendim...........en kötüsü hayatı ne kadar küçümsediğimi farkettim.....

1 yorum:

Karōshi dedi ki...

My Rheaaaaa:) Iskalamaktır zaten yaşamın heyecan veren yanı.. Küçük acılarımız ve trajedilerimiz belki de yaşamı yaşanılır kılıyor.. BÜYÜK ACILAR ise tam tersini yapıyor.. Öptüm çok
Ve daha sık yaz dedim:)